- سلوک کردن (کَ دَ)
سفر کردن، مدارا کردن، پیروی نمودن رسم و عادت کسی را. (ناظم الاطباء) ، (اصطلاح عرفان) سلوک طی مدارج خاص را گویند که همواره سالک باید طی کرده تا بمقام وصل و فنا برسد که از جملۀ مدارج توبت، مجاهدت، خلوت، عزلت، ورع، زهد، وصمت، خوف و رجا، حزن، جوع، ترک شهوت، خشوع و تواضع است. نیک روی کردن در امور. (از فرهنگ مصطلحات عرفاء سجادی ص 225). (اصطلاح تصوف) طلب تقرب حق تعالی. (آنندراج) (غیاث اللغات)
